(21/6) Vrijdagochtend wakker geworden met de zonsopkomst op de heuvel. Vincent is erg teleurgesteld over de koffie bij het ontbijt; soort van doorgekookt, zegt ‘ie. En de eieren waren ook niet helemaal zoals het moest, maar ik was erg blij met de verse smoothie. Er is nog maar één ander stel dat we bij het ontbijt gezien hebben, dus erg druk is het nog niet. Er zijn nog 3 van ons type huisjes, verder een soort space-tenten met dakramen. Die had Vincent eerst voor ons geboekt, tot hij bedacht had dat het wel koud zou zijn, en bleek dat voor weinig meer geld ook huisjes beschikbaar waren. Vandaag wordt het ergens tussen de 22-27 graden Celsius in de schaduw… Komen wij aan, met onze thermobroeken en handschoenen.

Het pad van de eclips gaat bijna precies over deze vallei heen. Daarnaast heeft het over het algemeen heel heldere sterrenluchten, daarom staan er een aantal wetenschappelijke sterrenwachten verspreid en verder kleinere voor het grote publiek. Ideaal voor de eclips dus. Minder ideaal is dat de vallei één doorgaande weg heeft, van 1 baan per richting. Voor de grote hoeveelheden bezoekers die verwacht worden gaat dat dus wel problematisch worden. Daarnaast is het hoogtepunt van de eclips rond 16.38, en zal dan in bepaalde delen de zon al achter de heuvels verdwenen zijn, dus een goede plek uitzoeken is heel belangrijk. Op 2 juli, de dag van de eclips, hebben wij geen hotel in de vallei zelf, maar net onder La Serena. Hopelijk kunnen we vroeg vertrekken en dan het verkeer overleven richting een goede plek in de vallei. Met ons nog een goed aantal duizenden mensen. Dus ons verblijf in Pisco Elqui staat in teken van verkenning en zoektocht naar een geschikte plaats voor de eclips.

Pisco Elqui is in een groenere zijtak van de hoofdvallei. Elqui is de naam van de hele vallei, pisco is de nationale sterke drank. Maar er wordt gewedijverd met Peru om de oorsprong van pisco. In Pisco Elqui staat Chili’s oudste pisco-distilleerderij, daarom is het plaatsje in 1936 opzettelijk hernoemd naar Pisco Elqui (was oorspronkelijk La Reunion, geloof ik). Verder is de vallei, en vooral Pisco Elqui, een trekpleister voor zweverij en dergelijke. Dus veel yoga, reiki, mandala’s, psychedelische muurtekeningen.

Op vrijdag, was ik aan het zeggen, hebben we eerst wat uitzoekwerk gedaan voor 25 juni – 1 juli, want dan hebben we nog geen accommodatie geboekt. We willen dan een beetje rustig aan doen, en ik wil naar het Humboldt Pinguin reservaat, een uur boven La Serena. We hebben ook gedacht over verder naar het noorden, naar de Atacama woestijn, maar dat is nog zo ver rijden voordat daar wat te zien is, dat het niet echt doenbaar is. Verder willen we graag nog een warmwaterbron bezoeken, maar dat kan ook vanuit Santiago tijdens de laatste dagen. Dus we hebben een tijdje bij het hoofdgebouw gezeten, want alleen daar is wifi. En Vincent heeft op het geleende gasstelletje koffie gemaakt. Daarna zijn we op zoek gegaan naar een hikeroute die ons mogelijk een goed zicht voor de eclips zou bezorgen, vanuit Pisco Elqui. Maar we konden de ingang van het pad niet vinden, omdat alle paden richting die kant van de heuvel privéterrein zijn en er hekken voor staan. En het is 30 graden in de zon, en dat vind ik een stuk minder leuk hiken, zeker als ik alleen maar kleding heb voor 15 graden max. Dus uiteindelijk strijken we neer bij een restaurantje voor lunch, en de bediening duurt eeuwig, dus daarna is het beste van de dag alweer voorbij. Ik rust wat uit bij het huisje en vind daar een kat op ons terras (alleen bereikbaar via binnendoor of een sprong van meer dan een meter). Vincent was nog een andere hikeroute proberen, maar ook daarvan was de ingang niet te vinden. ’s Avonds had Vincent een restaurant uitgekozen in Pisco Elqui. Daar was op een groot scherm de voetbalwedstrijd tussen Chili en Venezuela te volgen. Ik moet zeggen dat ondanks de winst de toeschouwers erg gelaten waren. Daarna hebben we nog vanaf ons terrasje van de heldere sterrenhemel en de Melkweg genoten.

Op zaterdag (22/6) zijn we naar de sterrenwacht die open is voor het publiek gereden. De informatie, zeker in het Engels, die op internet te vinden is, is heel karig. Dus stonden we voor een gesloten hek. In het plaatsje in de buurt zou een ticketoffice zijn, dus daarheen gereden, maar die waren dicht. (Achteraf waarschijnlijk middagsluiting.) Daarna een andere mogelijke eclips-spot gescout, maar ook dat was op privéterrein. In een dorpje op de terugweg hebben we op het plein gezeten en geluncht met restjes van gisteren. Het lokale bestuur heeft 7 plaatsen aangewezen voor eclips-kijkers, met parkeergelegenheid, toiletten en voedsel- en handwerkkraampjes; één daarvan zou bij dat plaatsje zijn. Maar natuurlijk staat er geen heel specifieke locatie, alleen “zij-vallei van Paihuano”. Dus dat zijn we ook maar gaan verkennen, en ondertussen was het bijna dezelfde tijd als dat de totaliteit van de eclips zal zijn, dus dan kunnen we precies zien waar de zon nog te zien is en waar het al in de schaduw is. De exacte locatie van het aangewezen terrein hebben we niet gevonden, en weten nu zeker dat we het terugkeren van de zon na totaliteit (duurt ongeveer een uur) bijna zeker niet helemaal kunnen zien, maar betere kans hebben hoe hoger we op de heuvel kunnen komen. In theorie kunnen we wel ’s ochtends vroeg ergens heenrijden en dan verder hiken, maar ik voorzie problemen met toiletgebruik. En het is hier zo gigantisch kaal dat er geen steen of struikje is waarachter ik kan schuilen. Want van ’s ochtends vroeg tot eind van de middag is wel erg lang om het op te houden!

Op de terugweg hebben we empanadas en salade gehaald, die we op het terras van ons huisje gegeten hebben. Vandaag zijn er allemaal nieuwe mensen aangekomen, het lijkt erop dat de mensen voor de eclips aan het toestromen zijn. Verder nog opvallend weinig buitenlandse toeristen.