Maandag 17/6 begon heel mistig. We hebben rustig ons ontbijtje gegeten, daarna hebben we ons genesteld in de woonkamer van het originele pand, in de wetenschap dat er geen andere gasten meer waren. Vincent heeft zich bezig gehouden met de openhaard en een fotoboek van de omgeving, ik heb mijn vorige voorraad verslagen en foto’s gedaan. En nog even wat voor werk gedaan, want dat moest echt even. Ik heb namelijk op de laatste dag van deze maand een deadline, haha, en moest even controleren of mijn collega’s hun deel goed doen.

Na een snelle lunch heeft Mariana kajaks voor ons uit de stalling gehaald, en samen met Vincent naar de rivieroever gesleept. Dat is een paar meter naar beneden vanaf huis-niveau. Ondertussen was er een vriendelijk zonnetje. Van Mariana moesten we niet alleen met zwemvesten kajakken, maar zelfs helemaal ingesnoerd met dat ding. En dan ook nog een spatzeil om ons middel heen, dat dan om de opening van de kajak gaat. Eigenlijk een soort rokje dus, maar helaas heb ik geen foto van Vincent in zwemvestkorset en spatzeilrok. Het kajakken was heerlijk, veel natuurlijke rieteilanden in het water met zwarthalszwanen en aalscholvers.

Na het douchen wilde Vincent graag wat boodschappen doen voor avondeten. Hij had er één uitgezocht die redelijk goed leek. Dat bleek dus een Walmart te zijn, met Chileense naam. En dat zijn van die gigantische, vermoeiende dingen met veel te veel non-supermarkt dingen. Nou heb ik wel fijn sloffen gescoord, dus dat is dan toch wel mooi. Groter dan maat 40 hadden ze niet voor vrouwen (voor comfort met wat dikkere sokken is maat 41 beter voor mij..). Goed, daar hebben we veel te lang doorgebracht op zoek naar makkelijk eten dat in 1 pannetje te bereiden is.

Dinsdag 18/6 wilde Vincent naar het park dat hij in het fotoboek had gezien: Parque Oncol. Weer een rit over een heel stuk onverhard, maar dat hoort erbij. De parkwachter was niet thuis, en verder was er ook niemand. De hike was mooi, en er was een winterkoning-roodborst-achtig vogeltje dat mij meer besloop dan ik hem. Op de top was er mooi uitzicht over Valdivia aan de ene kant, en de oceaan aan de andere kant, met laaghangende wolken om ons heen.

Daarna zijn we terug naar Valdivia gegaan en hebben we weer koffie gedronken bij het hipstertentje, ’s avonds hebben we gegeten bij een Italiaans restaurant tegenover.